Historie
Begin jaren zestig werd op de zolder van het huis van de Hoornse keel- neus en oorarts Harry van Scherpenberg toneel gespeeld.
Het Zoldertheater brachtkwaliteitsdrama, dat zo veel publiek trok, dat de zolder snel te klein werd.
Tijdens een fietstocht door de polder viel het oog van Harry van Scherpenberg op een leegstaand kerkje in Wadway.
De schapen van een plaatselijke boer gebruikten de verwaarloosde kerk als stal.
Dit zou toch een prachtige plek zijn voor het Zoldertheater ?
Begin jaren zestig werd de Stichting Wadwayopgericht met twee doelstellingen: herstel en behoud van de -oorspronkelijk katholieke- “Magdalena” Kerk uit 1547, de ruimte openstellen voor publiek dat op de hoogte wil blijven van de jongste ontwikkelingen in de theaterkunst.
Regelmatig hoorden de ambitieuze initiatiefnemers dat de doelstellingen te hoog gegrepen waren. Maar het lukte. Al in 1966 kon de nieuwbakken stichting
voor het symbolische bedrag van één gulden de kerk in eigendom verwerven.
De stompe toren kwam in handen van de gemeente Wognum.
Inmiddels valt Wadway onder de gemeente Opmeer en is de gemeente Opmeer eigenaar van de toren. Met steun van Rijk, Provincie Noord-Holland en de gemeente Wognum werd het kerkje gerestaureerd en omgetoverd tot Theaterkerk Wadway.
In september 1969 verrichtte de Commissaris van de Koningin de officiële opening, maar al eerder gaf het Zoldertheater er voorstellingen.
En tot op de dag van vandaag is het Zoldertheater een vaste bespeler van Theaterkerk Wadway.Het eerste lustrum van Theaterkerk Wadway werd gevierd in aanwezigheid van (toen nog) Prinses Beatrix en Prins Claus.
Het theater heeft landelijke bekendheid bij publiek, impresariaten en artiesten. Ooit zetten ook Youp van ‘t Hek, Freek de Jonge, Bram Vermeulen, Herman van Veen en Jos Brink hier hun eerste schreden op het podium. Marijke Boon, Job Schuring, Jack Spijkerman en vele anderen volgden al snel hun voorbeeld.
In april 1999 heeft het Prins Bernhard Cultuurfonds Noord-Holland de Prijs voor Culturele Arbeid toegekend aan Theaterkerk Wadway.
Op 4 november 1999 werd de prijs tijdens een feestelijke bijeenkomst in de kerk uitgereikt door de Commissaris van de Koningin, de heer Jos van Kemenade.
In de bij de prijs behorende oorkonde werd de toekenning van de prijs als volgt omschreven:
“Met deze toekenning wordt grote waardering tot uitdrukking
gebracht voor de decennia lange exploitatie van het kerkje in Wadway uit 1547 als theater en cultureel centrum.
In de intieme sfeer van het kerkje worden de jongste ontwikkelingen in de theaterkunst getoond, waarbij de aandacht sterk uitgaat naar beginnende artiesten. Wadway brengt cabaret, toneel, mime, muziek, familie- en kindervoorstellingen.”.
Bezoek Kroonprinses Beatrix en Prins Claus
Tijdens een driedaags werkbezoek van, toen nog, kroonprinses Beatrix en prins Claus aan Noord Holland werd op woensdag 22 augustus 1973 ook Wadway en de theaterkerk bezocht.
Hier onder een verslag uit (waarschijnlijk) het Noord Hollands Dagblad.
Tekst: Volkert J. Nobel
Ruim een jaar geleden doofde Kees de Boer het vuur in zijn oven van zijn bakkerij in Wadway. Als AOW trekker trok hij zich met zijn vrouw terug in het bejaardencentrum Sweelinckhof te Wognum. Gistermorgen zat hij op de tribune in het tot theater omgebouwde kerkje van Wadway: de thuisbasis van de Hoornse toneelgroep Zoldertheater.
Hij zat heel bescheiden achterin. Op de voorste rij – op de ereplaatsen – zaten de officiële gasten: prinses Beatrix, prins Claus, hun gastheer. De commissaris van de koningin, mr. F.J. Kranenburg en burgemeester Piet Commandeur van Wognum.
Na de opvoering door twee leden van het Zoldertheater van een kort spel sprong de Hoornse chirurg dr. Harry van Scherpenberg, voorzitter van de Stichting Wadway welke het kerkje exploiteert, naar voren om Kees de Boer uit het publiek te vissen.
Hij haalde hem voor het front. Koninklijke hoogheden, mag ik u voorstellen: Kees de Boer, president van de republiek Wadway. Kees de Boer knikte niet, hij maakte geen buiging: nee, hij gaf Beatrix en Claus gewoon een hand. Welkom. Ik vind het een geweldige eer om u beiden hier te mogen verwelkomen. Kroonprinses Beatrix informeerde meteen, waaruit zijn werkzaamheden bestonden. Och, ik deed zo ongeveer alles wat er in deze kleine gemeenschap moest worden gedaan om die gemeenschap goed te laten functioneren. Op afstand hou ik het nu nog wat bij. Maar ik ben wel een president zonder salaris.
vlnr. burgemeester Piet Commandeur,
Harry van Scherpenberg
Bij de officiële begroeting had burgemeester Commandeur het prinselijk paar reeds geprezen voor hun inschikkelijkheid en bereidheid om naar deze replubliek toe te komen. Want het is hier in Wadway, een aparte gemeenschap, waarin je als burgemeester geen bliksem hebt te vertellen. Hoogstens kun je om iets verzoeken.
Het werd mij genadig lijk toegestaan om u beiden hier officieel welkom te heten.
Voor de vuist weg pratende burgemeester Piet Commandeur schakelde vervolgens vlotweg over op een licht lyrische toer en voegde prinses Beatrix na zo’n minuut of vijf toe dat ik er verstandig aan zal doen niet langer naar u te kijken, want anders vrees ik dat er nog meer ontboezemingen zullen volgen. En u heeft vandaag nog meer te doen.
De tweede dag van de prinselijke driedaagse begon gistermorgen in Wadway in een volkomen ontspannen licht sfeer. Een kinderkoor van de o. L. School van Wognum zong een vrolijk lied over een dikke burgemeester met een trommel op zijn buik en een commisaris met een lolly in zijn mond en liet
Vervolgens in een calypso tempo weten, dat het in Mexico veel prettiger toeven is dan in dit land: weg van mist en regen.
Dr. Harry van Scherpenberg, die het prinselijk paar als oude vrienden verwelkomde, leidde het op te voeren spel met een soort conference in. Nu voelen wij ons, als stichting, erkend. Nu kunnen wij ons op de borst gaan kloppen en zeggen: es ist erreicht.
Het stijve, door nerveuze ambtsdragers opgebouwde decor, waarin evenementen bij dergelijke officiële werkbezoeken zich in de regel plegen af te spelen, was gistermorgen in de republiek Wadway volkomen zoek. Met als gevolg, dat het opgestelde programma van deze tweede dag meteen al danig in de war was geschopt. Maar ons café heet hier niets voor niets. De Vriendschap, zoals dr. Van Scherpenberg opmerkte.
Hierna ging het werkbezoek naar, De Rijp, Purmerend, Monnickendam, Broek in Waterland en Amsterdam –
